Prolog

    Łup, łup, łup...

    Słyszała bicie przygasającego serca.

    Puk, puk, puk...

    Czuła lichy puls.

    Trzask, trzask, trzask...

    Pamiętała chrzęst łamanych kości.

    Świst, świst, świst...

    Dochodził do niej nierównomierny oddech.

    Szu, szu, szu...

    W jej twarz uderzał delikatny powiew.

     Co się stało?

     Bezwładne ciało spoczywało na rozgromionym gruncie. W powietrzu dominował zapach krwi, miarowo opuszczającej niemal doszczętnie rozerwany korpus. Gdzieś obok leżała czerwona opaska, stracona podczas starcia, a między skałami widniała używana wcześniej broń.

    Zostałam pokonana.

    Spod przychylonych powiek widziała zdemolowany krajobraz; jej przeciwniczka opuściła miejsce jakiś czas temu. Ile minęło? Sekunda, minuta, godzina? Gęsta, zajmująca umysł mgła była przeszkodą do prawidłowego określenia tego faktu.

    Jestem sama.    

    Nawet ptaki, kierowane instynktem, wyniosły się przed rozpoczęciem walki między kunoichi. Może ona także powinna to zrobić? Uciekać tam, gdzie nikt by jej nie znalazł... Nie narażać życia w pojedynku z bezlitosnym potworem.

    Byłam bezsilna.     

    Kat najwyraźniej stwierdził, że nie ma ochoty skracać jej cierpień; śmierć przychodziła powoli. Nadal odczuwała efekty starcia: dochodzący zewsząd ból, krew wypływającą obficie z każdej otrzymanej przez zielonooką rany. Czuła własny oddech opuszczany na złamaną rękę. Czy właśnie poruszyła dłonią?

    Jeszcze nie umarłam.    

    Rywalka straciła zainteresowanie różowowłosą, z której uchodziło życie; jej żądza krwi przeniosła się na przyjaciół Haruno. Czy dziewczyna mogła pozwolić na śmierć towarzyszy? Czy znów przyjdzie jej oglądać, jak stają do boju przeciw niewyobrażalnej sile? Zmasakrowaną dłonią chwyciła zniszczoną opaskę, ściskając materiał sinymi palcami.

    Nie poddam się.
     Jej kompani prowadzili właśnie na froncie pojedynek na śmierć i życie. Potrzebowali jej wsparcia. Potrzebowali medyka, który uleczy batalion i zwiększy szansę Zjednoczonych Sił Shinobi przeciw nieprzyjacielowi. Potrzebowali osoby, która swoją monstrualną siłą przedrze się przez wrogie zastępy i stworzy okazję do sowitego kontrataku.

    Dam radę.
     Musiała wykonać zadanie powierzone jej przed laty przez świętej pamięci mentorkę. Musiała wyzwolić naprawdę niebezpieczną i olbrzymią siłę, dzięki której byłaby w stanie stawić czoła Cudownej Generacji. Musiała uratować przyjaciół, którzy nie zdają sobie jeszcze sprawy z ogromu mocy przeciwnika.

    Będę walczyć.
     Nie wybaczyłaby sobie tak marnego finału. Nie wybaczyłaby stania za plecami przyjaciół do końca swych dni. Myślała, że po szkoleniu u Tsunade zyskała siłę, która równała ją poziomem z Uchihą i Uzumakim - myliła się. Tkwiła w błędnym przekonaniu, że trening po śmierci blondynki wyniósł ją na wyżyny możliwości. Jak się okazało, były to jedynie podstawy, fundamenty, które musiała zbudować na drodze do wyzwolenia prawdziwej mocy... Czas na zmiany.

    Nie przegram.
     Dawna Sakura oficjalnie odeszła w zapomnienie. Przyszedł czas, by pokazać światu, że dziewczyna nie wypowiedziała jeszcze ostatniego słowa. Nie podda się, ruszy na ratunek tym, którzy aż po dziś dzień tak wytrwale się nią opiekowali. Stara Haruno umarła; nowa stawia właśnie pierwsze kroki, a jej celem jest ochrona tych, których kocha ponad życie.

    Zwyciężę!